بهمن آبادخبر

نوقان قدیمی ترین شهر خراسانآثار تخریب‌شده در محله نوغان قدیم که نسل حاضر از آن بی خبر استنام های قدیمی را دقت کنید؛کوچه‌های محله نوغان: قبرمیر،کشمیری‌ها،چهل‌خانه،حمام باغ،پل‌سنگیحمام حاج‌رستممحراب‌خانحاجی‌باقرباغ‌دولابیخدان،میدان کهنهقبرستان قتلگاه:بر‌اساس روایت‌های تاریخی ، نام دیگر این قبرستان «غسلگاه» یا «مغتسل‌الرضا (ع)» است که به اعتقاد قدیمی‌های محله پایین‌خیابان به‌علت غسل‌دادن حضرت‌رضا (ع) پس‌از شهادت در این محدوده به این نام مشهور شده است. بنا به گفته برخی دیگر از اهالی قدیمی محله پایین‌خیابان، زمین غسلگاه را حضرت‌رضا (ع) از محل اجرت کتابت قرآن کریم می‌خرند و وقف قبور مؤمنان و مؤمنات می‌کنند؛ بنابراین روایت قدمت این قبرستان به حدود ۱۲۰۰‌سال می‌رسددباغ‌خانه نوغانیکی دیگر آثار تخریب‌شده در این محله، دباغ‌ خانه بوده که بیرون از دروازه نوغان قرار داشته و محل دباغی پوست احشام بوده است.آب‌انبار‌های نوغاننوغان در عصر معاصر ۸ آب‌انبار داشته که مهم‌ترین آن‌ها آب‌انبار «پی‌آب» بوده است. این آب‌انبار در‌واقع قناتی بوده که در این محل از زیر زمین عبور می‌کرده و، چون مجرای شیب‌داری داشته و همچنین دارای پلکان و فضای باز پیرامونی بوده، مردم به آن آب‌انبار می‌گفته‌اند.رختشوی‌خانه نوغانطبق مکتوبات و خاطرات سیاحان، بیرون دروازه نوغان، رختشوی‌خانه‌ای با همین نام وجود داشته که زنان، لباس‌ها و دیگر وسایل خود را در آن می‌شسته‌اند، اما بعد‌ها به دلایل بهداشتی تخریب می‌شود و اکنون نیز اثری از آن بر‌جای نمانده است.بازار نوغاناین بازار پیش از احداث خیابان طبرسی (سال ۱۳۰۸) و به موازات راسته نوغان در شرق آن قرار داشته و مهم‌ترین مرکز تجاری این محله بوده است. این بازار از سال‌۱۳۱۰ خورشیدی، با احد بهمن آبادخبر...

یک شبی دیدم قیامت را به خوابروز محشر بود و من در پیچ و تاببا خودم گفتم نمازها خوانده امواجبِ حق را به جا آورده امزانکه خوردم لقمه از راه حلالدور خواهم بود از رنج و ملالنامه ی اعمال دادند دست راستهمچو دنیا گفتم از لطف خداستنامه را خواندم با شور و نشاطساده و آسان گذشتم از صراطدیگران بودند در افسوس و آهاز روی پل می فتادند قعر چاهمردمانی هم بدیدم نیک بختلیک بسیاری اسیر و تیره بخت دیگرانی هم چو من اندر سروراز غم رنج و محن بودند دور تا رسیدیم بر در باغ بهشتدیدم آنجا رویدادی بس شگفتبر در جنت شدم همچون اسیردر نگاه دیگران بودم شریرراه را بر من گرفتند مردمانتا که بستانند از من حق شانآن یکی گفتا که غیبت کرده امدیگری گفت آبرویش برده امیک کسی گفتا زدم بر او زیانوان یکی گفتا زدم زخم زبانیک زنی گفت تهمتت نا بود کردآبرویم برد و عمرم دود کردحق مظلومان گریبانم گرفتگویی آتش در نیستانم گرفتنامه ی اعمال پر شد از گناهروزه و ذکر و نمازم شد تباهکرده هایم را ستاندن این و آنمن شدم چون مفلس و بیچارگان* خویش را دیدم در آنجا احتباسبی اثر بود گریه ها و التماسمن که بودم اهل فردوس برینجایگاهم شد اسفل سا فلینکِشته هایم روی سنگ بود باد بُردهمچو گرگی گوسفندان را بخوردهر چه با ذکر و نمازم ساختمدر قمار حق خوری ها باختمقاسم از خواب گران بیدار شوترک مستی کن دمی هوشیار شوحضرت محمد محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:*مفلس در امت من کسی است که روز قيامت با انبوهی از کار نیک و حسنات و خیرات و نماز و روزه و زکات حاضر می شود ولی چون حق الناس به گردنش هست او را در آتشِ دوزخ می اندازند بهمن آبادخبر...

سلام بر ماه رجب ماه ریزش رحمت الهیماه پر خیری که جز خداوند سبحان نمی تواند فضیلت و خیر و برکات و تواب هایش را محاسبه کند که فرموده اند: ثواب هر ذکر و زیارت و عبادتش بر ماه های دیگر برتری داردسلام بر ماه مبارک رجب، ماهِ خودسازیماه بهره بردن از فرصت هاماه پر فضیلت و نزول رحمتماه مولود کعبهسلام بر جایگاه والای ماه رجبسلام بر رجب نهری در بهشت که از عسل شیرین‌تر و از شیر سفیدتر استسلام بر ماه رجب ماه عبادت و استغفارماه رجب یعنی توفیق طی کردن راه هزارساله در یک شبدر این ماه کافی است عزم رفتن و بازگشت به ندای فطرت کنی استغفراللهرفتن این راه بستگی به اراده ی تو دارد هر کس به اندازه وسع خویش می تواند راه را طی کند و به اندازه همتش توشه بر گیردروزها و ماههایی با نام های زیبا از راه می رسند و برایمان دست افشانی می کنند تا بلکه به خود آییم و به خودباوری برسیمزیبایی راه و نام ها را دریاب؛ماه رجب ماه خدا و شعبان ماه پیامبر خدا و رمضان ماه بندگان خداستماه مبارک رجب، ماهِ نزول رحمت الهى و ماهِ مولودِ کعبه بر مسلمین جهان و مردم ایران به ویژه شما خوبان مبارکباد. بهمن آبادخبر...

گفت: چه گویم که تو را خوش آید؟استاد فرمود:سخن به صواب گو و تلخ مگوالبته تنها گفتنِ سخنِ شیرین به صواب نیست که سکوتِ بجا نیز شیرین استگاه بیهوده گویی ات شاید قند باشد که کام را شیرین کند اما این شیرینیِ بی فایده، خود تلخ و زهر استبیهوده گویی چیست؟بیهوده گویی به کلامی گفته می شود که فایده و سود مشروع دنیایی یا آخرتی، مادی یا معنوی و عقلایی یا شرعی نداشته باشد.سخن گفتن از آنچه برای گوینده بهره ای ندارد، بیهوده گویی است که از آن به شهوت کلام نیز تعبیر شده است؛ البته بی فایده بودن سخن برای گوینده، به معنای بی ارزش بودن آن برای همگان نیست که ممکن است در این بین برخی را به نفع برساند ولی نمی تواند خود و جمع را بهره مند کندسخن بیهوده را چه، به چراغ راه بودن و نشان دادن راه و چاه که خود ظلمت است!بیهوده گویی ممکن است نه ضرر برای خود و دیگری داشته باشد و نه فایده مانند تعریف کردن خاطرات سفر که اگر سکوت کنی کسی زیان نمی بیند و اگر از میوه ها و آب و هوا و جنگل و دریا و احوال مردمان و بگویی هیچ فایده ای به حال خود و دیگران ندارد ولی اگر در بین تعاریفِ سفر و نقل خاطرات، خودستایی و تفاخر پیش آمد و غیبت کسی به میان آمد نه تنها سودی برایت ندارد که دل افسرده و تاریک خواهی شدخاستگاه بیهوده گویی عقلِ زایل و اندیشه باطل است پس هر گاه یاوه گفتی بدان که کانون اینجاست!...ادامه دارد بهمن آبادخبر...

انتقاد مشفقانه و منصفانهچرا در باره ی نوشته های بی فایده نمی نویسی؟چندی پیش یک دوستِ مشفق حرف مناسب و درخوری زد گفت: تو هر روز می نویسی و نوشته ات را در معرض نگاه دیگران قرار می دهی آیا می دانی که کسی مکتوبت را نمی خواند؟گفتم نه به این شدت که تو می گویی ولی می دانم آن طور که انتظار داشتم مورد استقبال قرار نمی گیرد دلیلش شاید تکرار مکررات باشد اما به یک چیز رسیدم اینکه مطالبی که با طعم طنز می نویسم بسیار مورد توجه قرار می گیرد ولی آنچه مرا شگفت زده می کند شعر دوستی مردم است که جدای از هولایتی ها در جاهای دیگر هم طرفدران خاص خود را دارد در جایی و از کسانی شنیدم خراسانی ها بی سواد و با سوادشان ولو شعر نگویند ولی طبع شاعرانه دارند همین رویکرد باعث شده بارها مردم بهمن آباد به ویژه قدیمی ترها را با سوادهای بی مدرک بدانم به دوستم همین ها را گفتم ولی ایشان خیلی قانع نشدند و گفتند باید ببینی دلیل عدم استقبال از نوشته هایت چیست؟ بی درنگ خودش نقاط ضعف را اینگونه شماره کرد1-روحِ فضای مجازی با طولانی نوشتن سازگار نیست2-آنچه را می نویسی پیش از تو دیگران می دانند و تو آخرین نفر هستی3- دو گانه نویس مباش یعنی یا شعر بگو یا مطلب بنویسدوست شفیقم از روی دلسوزی گفت: پیشنهاد می کنم چندماه نوشته هایت را عمومی مکن و به همان وبلاگ نویسی قناعت کن بگذار مخاطب سراغت را بگیرد اگر دلتنگ شدند دو باره بنویس و اگر نشدند ننویس که عین ثواب استدوستم در پایان گفت: همانگونه که در باره ی سخن بی فایده نوشتی در باره نوشته های بی فایده ی خودت هم بنویس گفتم ممنونم که انتقادت مشفقانه بودآنچه گفتی بر دل و جانم نشستکبر و نخوت را درون من شکستدوست آن باشد که گوید عیب دوستگر نگوید، دوست نیست و ریب اوستمی دهد هشدار این لا بهمن آبادخبر...

و پرسش های بی فایده!همانگونه که سخن می تواند بیهوده و بی فایده باشد پرسیدن نیز که به نوعی سخن گفتن است می تواند بی فایده و حتی مضر باشدچرا می پرسیم؟می پرسیم تا بیشتر و بهتر بدانیممی پرسیم تا سطح آگاهی خود را بالا ببریممی پرسیم تا پرده های تردید را کنار زنیم و کسب دانش کنیم و چیز تازه ای بیاموزیممعمولا" پرسیدن برای دانستن و رفع ابهام است نه برای سنجشِ دانش دیگران به عبارتی به دنبال فهمیدن نه به دنبال فهمیده شدن!فرموده اند:خوب پرسيدن نيمي از دانش و نرم رفتاري نيمي از زندگي خوب و خوش است.استاد فرمود: همچنان که سخنان بی فایده بد و نا پسند و موجب خسران ابد است، پرسش کردن بیجا از چیزی که برای تو بی فایده است مذموم می باشد،شوربختانه گاه پرسش هایمان نا روا،بیجا و نکوهیده و چالش بر انگیز است(در زمان حضرت ختمی مرتبت (ص) نیز چنین بوده)گاه می پرسیم تا علم و دانش و عقل طرف مقابل را محک بزنیمگاهی پرسیدن مان جنبه ی خود نمایی دارد یعنی می خواهیم داشته های خودمان را به رخ دیگران بکشیمگاهی پرسش هایمان جنبه ی انتقام دارد یعنی می خواهیم گوینده یا استاد را در جمع تحقیرش کنیم برخی از پرسش ها این قدر بی اهمیت هستند که جوابش هیچ نفع و فایده ای برای سؤال کننده و پاسخ دهنده و اطرافیان ندارد... بهمن آبادخبر...

ما با این واژه ها و کلمات و جملات انس ویژه داریمآدم باید سنگین باشدآدم باید متین باشدآدم نباید شوخی کند که شوخی تو را آبرو می بردآدم نباید سبک حرف و سبک رفتار باشد باید سنجیده و به جا بگویدآدم نباید هر جا و بی جا بخنددپسر فلانی رو ببین چقدر سنگین و متین و با وقارهپسرم!من سالهاست بین مردم آبرو دارم!پسرجان! تو دیدی بابات شوخی کنه؟ آدمای سبک و جلف شوخی و مزاح می کنناگر می خواهی بین مردم جایگاه داشته باشی هرگز شوخی و مزاح مکن و هیچ وقت مطلب طنز و مزاح و شوخی ننویسوارد هر مجلسی شدی سکوت کن که سعدی می گوید:تا مرد سخن نگفته باشد / عیب و هنرش نهفته باشدآنچه ملاحظه کردید بخش کوچکی از نصایح مردان و زنانِ به ظاهر مؤمن روزگار است که به دلایل مختلف می خواهند سنگین و رنگین و متین باشندشک نکنید که بخش مهمی از زندگی ما برای محبوب واقع شدن نزد دیگران است تظاهر به خوب بودن و مؤمن بودن و درستکار بودن، طعم شیرین زندگی را از ما سلب کرده است نمی دانم چه سری است که می خواهیم به همه وانمود و اعلام کنیم ایهاالناس مرا ببینید چقدر آدم خوبی هستم!دوری از شوخی و مزاح و وانمود کردن به سنگینی و وقار نزد روحانیون بیش از دیگر اقشار است گاهی می گوییم اگر خدای نکرده آیت الله قرائتی فوت کنند کدام روحانی می تواند راه ایشان را به این گستردگی ادامه دهد؟البته خنداندنِ آدم ها کار آسانی نیست و از عهده هر نا واردی بر نمی آید به قول آیت الله قرائتی که فرمود: همسرم می‌گوید اگر من بتوانم مردم را بگریانم و آیت الله صدیقی بتواند مردم را بخنداند امام زمان ظهور می‌کند ایشان در ادامه می فرمایند: در آینده قصد دارم سایتی برای خنده درست کنم...ادامه دارد بهمن آبادخبر...

کدام بهتر است خنده رو بودن یا عبوس بودن؟ز حق توفیق خدمت خواستم، دل گفـت پنهانیچه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانیبدیهی است شوخی و مزاحِ بجا حال آدمی را خوب و غم را از دل می بَرَدفرق است بین جدی بودن و عبوس بودن هیچکس چنین آدمی را دوست نداردهمه ی ما خلق و خوی شوخ و شاد را دوست داریم حتی سیمای جمهوری اسلامی در نظر سنجی های مردمی از استقبال تولیدات طنز می گوید اینکه برخی آبشان با طنز در یک جوی نمی رود به ژن آن ها مربوط می شود شکی نیست که برخی به طور خانوادگی شوخ طبع هستند و بر عکسش هم صادق است اما اگر بخواهیم از دیدگاه اسلام به موضوع شوخی و مزاح نگاه کنیم مولای متقیان حضرت علی (ع) که خوشرویی را احسان بی هزینه می دانند خود اهل مزاح بودند و خاتم انبیا حصرت محمد(ص) شوخی را دوست داشتند شما شوخی خرما خوردن هر دو بزرگوار را شنیده اید که پیامبر(ص) وقتی خرما می خورد هسته هایش را کنار علی(ع) می گذاشت در پایان پیامبر فرمود:«پرخور کسی است که هسته خرمای بیشتری جلویش باشد علی(ع) گفت: «ولی من فکر می کنم پرخور کسی است که خرماهایش را با هسته خورده باشد.با اینکه روایات فراوانی در مدح شوخی و مزاح داریم ولی خیلی ها این کار را سبک می دانند و گمان می کنند هر چه سنگین تر باشند نزد مردم مقبول ترند و شاید به همین دلیل بیشتر روحانیون ما که نمی خواهند عوام زده شوند از گریه می گویند ولی از خنده دم نمی زنند اما روحانیونی هم هستند که سخن شان را با طعم طنز به مخاطب می رسانند در میان روحانیون آیت الله خامنه ای از مرحوم نوذری که تمام برنامه هایش طنز و خنده بود بارها در زمان زنده بودن و پس از مرگ شان تمجید کردندبا شوخی و طنز و خنده اگر آشتی نیستیم حد اقل قهر نباشیم!ادامه دارد بهمن آبادخبر...

مردم انسانِ خنده رو خوشرو ،خوشگو و خوشخو را بر صدر می نشانند و از آدمِ تُرشرو و بد خو و بدگو و اخمو روی بر می گردانندنا گفته نماند گریه نیز بر هر درد بی درمان دواست. چشم گریان چشمه ی فیض خداست.به این شعر اشاره شد تا برخی گمان نکنند همیشه و همه جا باید خندید و به عبارتی گریه اَه اَه است و خنده به به،نه هر گز چنین نیست علم امروز ثابت کرده همان طور كه خنده فواید زیادی برای بدن دارد كه می توان از آنها به پایین آوردن فشار خون افزایش قدرت ایمنی بدن و بهبود حالت روحی اشاره كرد گریه ی بجا نیز خاصیت های بالاتری دارد به ویژه گریه و اشک های خلوت کنندگان با خدا و رَوندگان و سالکان راه، در دل شب که هیچکس نمی تواند ثواب و خاصیت چنین اشک هایی را بر شمارد منظور ما این است که هر چیز به جای خویش نیکوست.دو سال پیش یکی از آقایان روحانی در پایان نماز عید فطر،به جای تبریک و سخن گفتن از جشن و معنای فطرت و اهمیت عید فطر، روضه ی جانسوز می خواند و در ادامه می فرماید ما چطور می توانیم از عید و جشن سخن بگوییم وقتی تیر سه شعبه گلوی نازک علی اصغر و...ایشان از اینکه موفق شده اند کلی اشک از پیران روستا بگیرند خوشحال به خانه بر می گردند. تو خود حدیث مفصل بخوان از این روضه و گریه ی بی جانوشته ی پیش رو نگاهش به شوخی های بجاست البته آدم های سنگین و رنگین و بهانه های شبهِ مؤمنانه از قدیم بوده شما از نظر و بهانه ی عمربن خطاب و قضاوت نادرست او در باره حضرت علی علیه السلام با خبرید که آن همه مقام علمى و تقوا و زهد و پارسایى و شجاعت و تدبیر و هزاران محاسن نا شناخته حضرت را به هنگام انتخاب شوراى شش نفرى نا دیده می گیرد و می گوید: اگر شوخ طبع نبودی تو برای خلافت از همه شایسته ترى و...ادامه دارد (Why بهمن آبادخبر...